Hiacynty są wspaniałymi kwiatami w ogrodzie, mogą również rosnąć w doniczkach, w warunkach domowych. Kwitną tam już zimą i wprowadzają przez to wiosenny nastrój w szare i smutne dni. Oczarowują nie tylko barwnym przepychem kwiatów, ale też swoim mocnym, przyjemnym zapachem.
Jak wszystkie kwiaty, tak i wspaniałe hiacynty z czasem tracą urok i więdną. Aby zachować roślinę przy życiu, należy ściąć pęd kwiatowy i nie przerywać podlewania aż do naturalnego obumarcia części nadziemnej. W tym czasie cebula macierzysta przygotuje się do następnego sezonu, a także wytworzy cebulki-córki. Należy wyjąć ją z doniczki, usunąć z nich liście, oczyścić i wysuszyć. Po wysuszeniu cebule powinny być przechowywane w ciemnym, suchym i chłodnym miejscu. Na przykład w papierowej torbie albo koszyku. Dobrze nadaje się do tego celu pudło z kartonu.
Cebule hiacyntów sadzi się w ogrodzie w okresie od września do października, podobnie zatem jak inne kwiaty cebulowe sadzone jesienią. W zależności od wielkości cebul, głębokość ich sadzenia może wynosić od 10 do nawet 20 cm, zaś rozstawa pomiędzy cebulami – od 15 do 25 cm. Stanowisko uprawy hiacyntów powinno być ciepłe i słoneczne, ewentualnie lekko ocienione, koniecznie osłonięte od wiatrów. W słońcu hiacynty obficiej kwitną, a ich kwiatostany są zwarte i gęste, zaś w cieniu rośliny się wyciągają, a kwiatostany są jakby przerzedzone.
Coroczne wykopywanie cebul nie jest konieczne, choć warto to robić i co roku sadzić hiacynty w innym miejscu, co zapobiega rozwojowi ich chorób i szkodników. Najdłużej w jednym miejscu, bez wykopywania, cebule hiacyntów mogą rosnąć 3-4 lata, potem kwiaty wyraźnie mizernieją.